De ongevraagde mening van een ander?
Hoe ga jij hiermee om?
In de tijd dat het echt slecht ging met mijn gezondheid had ik niet eens door dat ik mezelf constant aan het aanpassen was aan de ander. Ik wilde alles voor iedereen goed doen en was mezelf totaal kwijt. Terwijl je nooit alles voor iedereen goed kunt doen.
Totdat ik het principe “Perceptie is projectie” begon te begrijpen.
Je kent het vast wel, vroeger op het schoolplein zeiden we:
“wat je zegt ben je zelf”
De laatste jaren zie ik pas hoe waar dit is. Eigenlijk zegt dit niets anders dan dat wat je weerspiegelt ziet bij de ander, dit de projectie is van wat jij bij jou van binnen ervaart.
We nemen de wereld niet waar zoals hij is maar zoals we deze zelf onbewust hebben gevormd.
Het is de verzameling van onze ervaringen, indrukken, overtuigingen en gevoelens die door onze persoonlijke geschiedenis wordt opgebouwd.
Ons onbewuste en zelfhelende vermogen is zo sterk. Door los te laten creëer je ruimte. Denk maar eens aan hoe de natuur kan ontstaan en hoe een wondje op je lichaam zichzelf heelt. Alleen het onbekende is spannend en vaak voelen we hier angst bij.
Ik wil je uitdagen! Elke keer als je iets bij jezelf ervaart, in een gesprek bijv. met een ander, naar binnen te gaan. Jezelf de vraag te stellen: waarom raakt dit mij? Wat kan ik hiervan leren? Wat helpt mij hierbij? Niks hierin is goed of fout. Alles was jij ervaart mag er zijn.
