Soms denk je dat als je maar nóg harder nadenkt, het antwoord vanzelf wel komt.
Misschien herken je het wel.
Dat je ergens mee zit. Een vraag. Een keuze. Een gevoel van vastzitten.
En je hoofd draait overuren.
Je probeert te begrijpen, te analyseren, te verklaren.
Maar hoe meer je denkt,
hoe verder het echte antwoord lijkt te verdwijnen.
Dat is geen toeval.
Het is precies hoe het werkt.
En vandaag neem ik je mee in waarom dat gebeurt en hoe je terug kunt keren naar een manier van leven waarin helderheid niet wordt geforceerd, maar ontstaat.
Denken als overlevingsmechanisme
We zijn opgegroeid in een wereld waarin denken wordt verheerlijkt.
Waarin slim zijn, snel kunnen redeneren en rationele besluiten nemen wordt gezien als de hoogste vorm van intelligentie.
Voelen? Aanwezig zijn? Luisteren naar je lijf?
Dat komt vaak pas op de tweede plaats. Of helemaal niet.
En dus leren we: als je vastloopt, moet je harder nadenken.
Als je iets niet weet, moet je beter je best doen.
Maar niet alles in het leven laat zich oplossen door denken.
Sommige antwoorden kunnen alleen gevonden worden door te voelen.
Door ruimte te maken.
Door te durven zijn in het niet-weten.
Wat er gebeurt als je blijft nadenken
Wanneer je blijft zoeken in je hoofd, verschuift je hele energie.
Je verlaat je lichaam.
Je ademhaling wordt oppervlakkiger.
Je hele systeem spant zich aan.
Denken zuigt je naar boven, weg van je hart, weg van je intuïtie, weg van je diepe weten.
Je probeert via controle grip te krijgen op iets wat alleen via loslaten kan ontstaan.
Dat is waarom piekeren zo uitputtend is.
Je bent keihard aan het werk zonder dat het je dichter bij jezelf brengt.
Je raakt gevangen in een cirkel zonder uitgang.
Denken versus Weten
Denken geeft je het gevoel dat je bezig bent.
Maar weten geeft je het gevoel dat je thuis bent.
Denken is wikken, wegen, twijfelen, controleren.
Weten is zacht. Stil. Rustig.
Weten voelt als een kalme ja in je buik.
Een ontspannen ademhaling.
Een innerlijke glimlach die zegt: dit klopt,
ook al kun je het misschien niet rationeel uitleggen.
Als je echt weet, heb je geen haast meer.
Je hoeft niet meer te zoeken.
Je hoeft niet meer te overtuigen.
Je bént.
En dat is genoeg.
Waarom ruimte maken zo spannend is
Ruimte maken betekent:
niet weten.
vertragen.
de controle loslaten.
En dat raakt iets ouds in ons.
Een diepe angst: dat als we niet actief bezig zijn, alles misloopt.
Dat als we het niet rationeel begrijpen, we zullen falen.
Maar dit is een oud verhaal.
Een beschermingsmechanisme van een tijd waarin je liefde, veiligheid of erkenning moest verdienen door slim te zijn.
Vandaag mag je kiezen voor een ander verhaal.
Een verhaal waarin niet-weten niet gevaarlijk is, maar heilig.
Waarin loslaten niet betekent dat je verdwaalt, maar dat je thuiskomt.
De kracht van de tussenruimte
Er is een fase waarin het oude niet meer werkt,
maar het nieuwe nog niet zichtbaar is.
De tussenruimte.
En dat is de plek waar de magie gebeurt, als je durft te blijven.
Het voelt ongemakkelijk.
Alsof je zweeft zonder richting.
Alsof je zweeft zonder houvast.
Maar juist daar, in de stilte, in de openheid,
beginnen je diepste waarheden zich te vormen.
Zonder dat je het forceert.
Zonder dat je het bedenkt.
Maar omdat jij de ruimte hebt gemaakt.
Hoe je ruimte kunt maken voor echte helderheid
1. Vertraag bewust
Ga langzamer dan je hoofd wil.
Eet langzamer. Loop langzamer. Spreek langzamer.
Vertraging opent de deur naar je lichaam en je intuïtie.
2. Adem diep
Wanneer je merkt dat je in je hoofd zit,
breng je aandacht terug naar je adem.
Een diepe buikademhaling brengt je terug naar je kern.
3. Schrijf zonder oordeel
Laat je gedachten stromen op papier.
Niet om oplossingen te vinden,
maar om ruimte te creëren.
4. Zoek de natuur op
De natuur leeft in haar eigen tempo.
Geen boom forceert zijn bladeren.
Geen rivier dwingt zichzelf vooruit.
Door jezelf onder te dompelen in die ritmes,
herinner je je eigen natuurlijke stroom.
5. Wees mild voor je hoofd
Je hoofd probeert je te beschermen.
Het verdient geen strijd, maar zachtheid.
Bedank je hoofd en nodig het uit om te rusten.
Mijn verhaal: hoe ik het zelf leerde
Er was een periode waarin mijn hoofd mijn enige kompas was.
Ik zocht, analyseerde, controleerde.
Totdat mijn lichaam stop zei.
Pas toen ik gedwongen werd te vertragen,
ontdekte ik een andere weg.
Een zachtere weg.
Een weg waarin ik mocht zijn in het niet-weten.
Waarin ik mocht voelen zonder direct te begrijpen.
Waarin ik ontdekte dat de antwoorden die ik zocht
al die tijd al in mij leefden.
Niet bovenin mijn hoofd.
Maar diep in mijn buik.
In de stilte tussen twee gedachten.
Sindsdien weet ik:
mijn kracht ligt niet in mijn vermogen om alles te bedenken.
Mijn kracht ligt in mijn vermogen om ruimte te maken.
Een uitnodiging voor jou
Misschien voel jij nu ook:
ik wil leren vertragen.
Ik wil thuiskomen bij mijn eigen weten.
En je hoeft dat niet alleen te doen.
Ik heb tools ontwikkeld die je stap voor stap ondersteunen:
Met mijn Weekly Selfcare Tool leer je elke week kleine bewuste keuzes te maken die je dichter bij jezelf brengen.
Eenvoudig. Zacht. Effectief.
Je Persoonlijke Gezondheidsrapport ontdek je hoe jouw unieke energie werkt,
zodat je leert vertrouwen op jouw natuurlijke manier van leven en beslissen.
“Je hoeft het antwoord niet harder te zoeken.
Je hoeft alleen zachter te worden om het te kunnen horen.”
